Malacatancito, prov Huehuetenango, Guatemala, 19 feb 2009
In dit dorp wacht ik dus op een pakketje van de dokter met een tandwiel voor mijn versnellingsbak. Slapen doe ik nog steeds bij de brandweer, ik heb daar een klein kamertje (voorraadhok) met een bed. De kazerne is klein maar 24 uur per dag bezet. Het is niet de brandweer die hier dagelijks de sirene doet loeien maar de ambulancedienst. In Guatemala verzorgt de brandweer de ambulancedienst. Dat aparte kamertje is buitengewoon gunstig omdat vooral ´s-nachts de ambulance in de weer is. Gemiddeld drie keer per nacht met pieken in het weekend. Een uitruk overdag is dus sporadisch en dat betekent voor mij weinig werk, maar daarover later meer. Overdag gebruik ik de brandweercrosser (afgeragde Yamaha 175 cc tweetakt). Ik hou me in op de tumulo’s (verkeersdrempels) in het dorp, maar over de PanAmerican kan ik het af en toe niet laten om met het gas er vol op over de drempels heen te scheuren. Een kleine genoegdoening voor alle keren dat ik door een soortgelijke drempel onaangenaam werd verrast. De crosser is gedoneerd, net zoals alles wat de Bomberos gebruiken. Het wagenpark is daardoor een palet van uiteenlopende merken.
Guatemala zelf is eveneens een wonderlijke mix van nieuw en oud met als gemeenschappelijke noemer geldgebrek, arm maar dat is wat anders als armoede. Nieuw is dat werkelijk iedereen van jong tot oud -alhoewel ik nog vrijwel geen 65+-ers heb gezien- met een mobiel rondloopt en gebruikt. Langs de Pan American staan dan ook overal zendmasten opgesteld. Jong grut rijdt net zo makkelijk op nieuwe lichte motorfietsen van de meest exotische merken (Chinees, Mexicaans) als wij in Nederland een fiets gebruiken, is hip gekleed en is fanatiek internetcafe gerbuiker. Daarna houdt het snel op. De meeste huizen zijn van steen maar een mix van steen en golfplaat en geheel golfplaat komt regelmatig voor. In de keukens koken de dames op houtvuur. De hele dag brandt een vuurtje onder een forse kookplaat waar verse tortilla’s op liggen. Tortilla’s eet je hier bij het ontbijt, lunch en avondmaaltijd en zijn wat dikker als in Mexico. Erg lekker direct vanaf de plaat, maar drie keer per dag is echt wel genoeg. Als de dames niet bezig zijn met het eten doen ze de was, dagelijks met de hand. Geen wasmachine of wasserette gezien.
Malacantacito is de kern van een twaalftal gehuchtjes in de omtrek. Een straat opgetrokken uit betonplaten die parallel loopt aan de PanAmerican. Een grote kerk en wat kleine kerkjes en ieder huis heeft wel een mini-winkeltje van de voorkamer gemaakt. Geen supermarkt of restaurant maar mini eetstalletjes in de avond. De smid (tweetal in de straat) gebruikt voor zijn werk gewoon vuur met een grote blaasbalg om de temperatuur hoog te houden. Water verzamelt een ieder in grote zwarte kunsstof tanks op het dak. Als er water uit de leiding komt laten ze die vollopen, is daarmee tevens warmwatervoorziening. Het water uit het dorp komt van ver uit door een bovengrondse leiding met een diameter van zo’n 15 cm. Dag en nacht is de PanAmerican overal hoorbaar aanwezig, vooral de trucks die hun motorrem gebruiken komen overal boven uit. De PanAmerican is de levensader van het land. Alle wegen komen daar op uit. De hele dag rijden bussen met op het dak stapels bagage en vrachtwagens af en aan. De bussen zijn van ver al zichtbaar door felle kleuren en spreuken in refelcterende letters (Jesus te amo, Rey des Reyes, Jesus es el camino, El Condor, Barbarella etc etc). Van achteren zijn bussen en vrachtwagens gelijk, grote zwarte wolken verhinderen dus ieder zicht op een achterkant. In het dorp zelf zie ik kinderen wel naar school gaan, maar buiten de dorpen zie je ze net makkelijk op het land werken of achter pa of ma aansjokken op schooltijden. Een ander probleem in een land als dit is dat er geen enkele structuur voor de verwerking van grof vuil is. Alhoewel in het dorp iedere dag geveegd wordt, staan net zo makkelijk de bus, auto of truck of ander schroot dat al tien of meer jaar niet meer in gebruik is, naast het huis. Zelfs naast het politiebureau staan maar liefst vier afgedankte politiewagens te wachten op … tot ze zichzelf hebben opgelost? Het klimaat is geweldig, overdag tussen de 25 en 30 graden en in de nacht koel tot echt fris. Overdag waait hat altijd wel een beetje waardoor alles en iedereen onder een dun laagje stof komt. De afkomst van de mensen hier is een mix van Spaans en Maya (ruines vlakbij), in het dorp zelf meer Spaans en Maya vanuit de bergen.
In de middag zoek ik meestal Polo op. Hij helpt met samen met zijn zoon met de versnellingsbak. Hij is tevens onderwijzer op een basisschool in 1 van de nabij gelegen dorpjes. Ik klus wat (prachtige aluminium keienvanger voor onder het carter gemaakt) en eet mee. In de avond probeer ik de soaps op tv te volgen. Met tekst en uitleg lukt dat een beetje. Bijna iedere dag vraagt Polo of er al bericht is van de post. Tot op heden helaas nog niet en vervolgt hij of ik ‘¿triste o contento?’ ben. Uiteraard contento. Ondanks dat het balen is dat m´n 3e versnelling het heeft begeven is het leven hier goed voor mij. Een dak boven m´n hoofd, prima eten, tof gezelschap, dus ik ben wel contento, maar, ik voel dat de PanAmerican op me wacht …
Hoi JG
de onverwachte stops zijn later vaak de leukste, en je valt weer met
je neus in de …brandweer, dat had daar anders gekund.
die tandjes zijn zeker ook bij die “tumulo’s” vernietigd.
Overhere erg goed jaar voor de ijsclub kas, en voor de rest dracula-
weer, blijf nog maar even daar
Allen gezond en wel in de Vlist
groetjes Joke,Jasper + kids
He die Gerber
Leuk zon baantje buj de brandweer misschie een optie voor je nu je toch moet gaan zoeken voor een baan en je kan beter daar dan hier zitten,veel regen en kou
Gr
Harry en Diane
Hoi JG
Ik hoor dat je het wel naar je zin hebt. Zo lekker rustig aan doen. Jammer dat Betsy toch af en toe niet helemaal niet mee wil werken maar ik denk dat ze gewoon wat rust wil hebben.
Je maakt wel leuke dingen mee en ontmoet toch weer mooie mensen, wat je hier niet meemaakt als je werkt.
Hoe voel je je, nog steeds goed opgewassen om de dingen alleen te doen. (samen met Betsy natuurlijk)
Hier druilerig weer, dus blijf maar lekker daar hoor.
Hoelang wil je er over gaan doen om naar het zuiden te trekken. Lijkt mij onwijs mooi om langs de Maya cultuur te gaan, dat is toch een van de oudste culturen in de wereld. Als je er wat meer over weet hoor ik dat graag. Als je ooit weer in dit kikkerlandje komt.
Veel plezier nog en ik kijk weer uit naar je volgende verhaal.
Liefs van Helen
Hi Jan Jan
Sounds like your far too relaxed. Watching soap operas, I’m a little concerned because once you start watching them you can’t stop they are highly addictive. From town to town, hotel to hotel you will be searching for the same show to find out what will happen next. Sometimes going cold turkey is the best to over come your addictions. Hopefully you will be able to give a full report on your progress. Enjoy every day, reflecting on those amazing moments.
Cheers, Michelle, oh bye the way the weather here in Vancouver is excellent, early spring flowers are blooming, trees are starting to bud and the snow covered mountains are stunning in the sunshine.
Ha Jan Gerben,
Ondanks dat het niet bewust zo gekozen is, lijken me dit toch wel de avonturen. Misschien is die nieuwe ambulancedienst iets voor je om op te zetten in Nederland
Geniet ervan en blijf je verhalen schrijven, is erg leuk.
Gr David
Wat super om die verhalen achter het bureau te lezen. Hoe houden we het hier toch vol?
Hopelijk komt het tandwieltje snel en dan op weg naar de Panama Bridge. Als je de bus naar Colon neemt kan je vaak met de Yachties mee door het kanaal. Ze hebben namelijk altijd bemanning nodig. De meeste boten gaan in maart/april door het kanaal. Dus denk dat je precies op tijd bent. Mooie ervaring!
Salud