Jan Gerben – Harley-Davidson flathead 1943 World Travel

Het is zes uur in de morgen en 3 graden Celcius als ik bij Keith vertrek. Hij werkt in de houtverwerking en dat zijn early birds. Hout en papier is de enige industrie hier en dat gaat niet goed met de Amerikaanse economie in recessie, dit zijn de plaatsen waar Springsteen over zingt in Youngstown en The River, je ziet dat hier voor je ogen, inclusief vervuiling en de ziektes die daarmee samen gaan. De dynamo laadt bij en dat maakt me blij maar de kou gaat door alles, ik draag alle lagen die ik bij me heb. Om 12 uur is het al 7 graden en volgens de vrouw van het bezinestation is dat een tegenvaller want het zou 8 graden worden vandaag. Eind van de middag hou ik na zo’n 450 km voor gezien en zoek ik een overnachtingsplaats in Cachecreek. Een dorpje midden in een soort kaal woestijnachtig gebied aan de voet van de bergen waar het altijd fors waait.

Bij de touristinfo vraag ik naar een B&B. De enige in het dorp en heeft plaats. Een oude vrouw doet open. Misschien door de motor en dito outfit maar weet niet of ze plaats heeft. ‘Vreemd want de tourist office heeft net gebeld’. Ze denkt dat ze volgeboekt is maar heeft nog wel plaats in de kelder met een bed dat uit de muur komt. ‘Laat maar zien’. Ze loopt voor me uit de trap af en ik kom terecht in een enorme tweede huiskamer met een bar, een paar banken, een forel en in een nis een kast waar het bed uitkomt. Lijkt me nog steeds beter als een motel, dus doen. Als we naar boven lopen vertelt ze dat ze 93 is en dus niet zo snel meer loopt. De prijs weet ze niet maar ik heb de brochure nog, dus daar komen we ook uit. Ze is inmiddels zeker dat ook als het volgeboekt is de kelder toch vrij is, dus geen probleem. Als haar zoon (65) thuis komt bevestigt hij dat. De afgesproken prijs was de ‘oude’ prijs maar ook daar komen we uit. Eten doe ik een roadhouse langs de highway, voor ik wegga hoor ik de zoon op zijn gitaar spelen en liedjes zingen in de bovengronds huiskamer, waar ben ik beland? Als ik terug kom praat ik nog wat met de zoon, ik begrijp dat ik de badkamer deel met de oude vrouw en dat ook hij zich heeft vergist, geen andere gasten vanavond… In mijn ‘eigen’ woonkamer installeer ik me zo goed als mogelijk. In een kast ontdek ik een platenspeler met onder een laag stof een elpee van Johnny Cash uit 1968. Met wat prutswerk krijg ik de platenspeler aan het werk en die avond rules Johnny. Geweldig.

De volgende morgen bij het ontbijt schuift de oude vrouw aan en vertelt haar levensverhaal. Misbruikt en veelvuldig geslagen door haar eerste echtgenoot kiest ze voor de vrijheid als de drie zoons uit huis gaan. als haar tweede echtbenoot overlijdt wordt ze uit huis (erfenis) getrapt door zijn andere kinderen. Als vervolgens in een jaar twee zoons overlijden aan kanker trekt ze in bij haar B&B-zoon. Als vervolgens zijn vrouw na 44 jaar huwelijk vertrekt om lesbisch te zijn vraagt ze zich wat Onze Lieve Heer nog met haar voorheeft dat ze nog in leven is om dit mee te maken. Ik weet ook geen antwoord hierop en vertel over de Johnny Cash elpee. Dat brengt het onderwerp op muziek en voor ik het weet heb ik een stapel Elvis boeken voor me liggen, de gospels (uiteraard) zijn haar favoriet. Die ochtend vertrek ik maar niet vroeg.

Verder betekent naar Vancouver over de bergen via Lilloet en Whistler.

This entry was posted on maandag, augustus 18th, 2008 at %H:%M and is filed under On the road. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.