Granada, Nicaragua, 4 april 2009
Nicaragua lijkt in veel opzichten op Cuba, niet alleen rum & sigaren in overvloed maar over het algemeen veel vriendelijke mensen, prachtige dames, helaas armoede volop en een temperatuur die nu het regenseizoen nadert (mei tot oktober), dagelijks toeneemt. Zelfs als ik in de avond & nacht terug rij vanuit de bar van Los Pistones, de enige motorclub in Nica, in Managua is het nog heet in de stad en geweldig om te rijden daarbuiten. Vanaf Managua is het slechts een klein uurtje rijden naar Granada, mijn hometown de afgelopen week. Rijden in de nacht vermijd ik maar deze route is simpel en zelfs in het donker voel ik me toch veilig. Nicaragua lijkt me een stuk meer relaxed als eerdere landen. Zelfs de verkeerspolitie die me ook hier regelmatig controleert is zoals het hoort, een simpele controle van mijn papieren (import voor de motor en mijn visum) zonder veel poespas en geweren, en ik kan weer verder. In Granada ontmoet ik de grootste diversiteit aan mensen die ik tot op heden ben tegen gekomen. Zoom Bar van Wayne en Cheryl (geweldenaars bij wie ik de komende dagen op de slaapbank doorbreng) lijkt wel een verzamelplaats voor avonturiers (Bruce, gids op de route Londen – Kaapstad), gepensioneerde New York City bankiers (John) met wie ik uren doorbreng pratend over de financiele crisis, of mijn nachtelijke avonturen met Jimmy die ik als volgt ontmoet.
(meer…)
