Jan Gerben – Harley-Davidson flathead 1943 World Travel

We naderen Oakland airport voor een ‘touch and go’. ‘Just for fun’. In de aanvliegstrook schudt en trilt het vliegtuig, het houdt niet op. Op sommige momenten ‘zakt’ het vliegtuig met een schok enkele meters en trilt het hele frame. Op de grond is het buitengewoon warm voor een vijdag in november, zo’n 24 graden, extra turbulentie? In de Cessna is het warm en de temperatuur loopt snel op. Het vliegtuig bokt en springt als een pasgeboren lam, een vergelijking met een rodeo is hier meer op zijn plaats. De piloot, Dave, houdt mijn knieen stevig naar beneden gedrukt, bang dat ik wellicht omhoog schiet en tegen de co-piloot stuurinirchting beuk? Dave besluit op 1.000 voet (ruim 300 meter) om gas te geven. De zescilinder Cessna uit 1967 draait nu met zo’n 2000 toeren per minuut in een perfecte draai omhoog en binnen enkele seconden vliegen we weer op 2000 voet, buiten de turbulentie. Mijn luchtdoop, in een zescilinder Cessna uit 1967.
>
Het is nauwelijks te geloven, maar behalve in en om de grote vliegvelden is het luchtruim vrij om te gaan. Op 2000 voet draaien we een rondje om de Golden Gate Bridge om vervolgens over het oerwoud van hoogbouw van San Francisco, gewoon boven de stad, langs de kust naar Half Moon Bay richting Oakland te vliegen, afloop is bekend. Uiteindelijk landen we via Napa Valley in Petaluma. Een vliegveld is een groot woord voor deze airstrip, het lijkt meer een thuishaven voor luchtcowboys. Een ouderwetse dubbeldekker (WO II oefen vliegtuig) is wat oefeningen aan het doen met landen en direct opstijgen (‘touch and go’), een hangglider (hangvlieger?) komt in het bijna donker binnen met een fietslampje als verlichting. Het kan allemaal.

Het lijkt me buitengewoon, deze luchtvrijheid ondanks alle 09/11-restricties. ‘In wezen is daar niets in verandert’ vertelt Dave. Hij vliegt al jaren in kleine vliegtuigen maar is beroepshalve barman en eigenaar van Kayes, de bar in Oakland waar ik de late avond regelmatig doorbreng. Hij heeft in een eerder leven gestudeerd en een boksschool in eigendom gehad en geleid. Kayes is een verzamelplaats voor een varieteit van nachtvlinders zoals een ’original hardcore Oakland-cop’ (single maar geeft zijn ‘dates’ een eigen gun na een paar afspraakjes, had gisteren een drugsafrekening, ‘man, the car looked like a cheese from your country’, en de bestuurder? ‘man, he’s on PG&E, pge? “Pacific Gas & Electric, you know, all wired up, so we get some donor organs’), schrijver (‘ik ben in zoveel talen gepubliceerd, Fins is dat zoals Dutch?’), CNN commentator, tattoo artiesten, postzegelhandelaar (heeft de Hitler-collectie in eigendom gehad en voor veel, heel veel verkocht), kunstacademiestudenten, printer consultant (USD 300 per uur), gewezen crack verslaafde, pensionado wiens overgrootouders een plantage met ruim 500 slaven in bezit hadden, straatmuzikant (opgeblazen-haar-kapsel, verwilderde blik, heeft een ‘vaste’ stek bij de metro, speelt saxofoon en vooral ‘free jazz, man, nothing but free jazz’), barkeeepers die elders al afgesloten hebben, Dan -mijn gastheer- als professor en beginnend tv-bekendheid (inmiddels al meerdere keren geinterviewd voor ABC news, channel 7 e.a.) en een wellicht verdwaalde reiziger. Kayes heeft vooral een aantrekkingskracht op nachtvlinders, na 1 uur kun je binnen roken (Oakland is zo goed als failliet en de politie heeft hier ’s-nachts andere zaken op te lossen als het rookverbod) en na 2 uur is de bar officieel dicht, officieel.

Kayes is een ‘watering hole’ zoals ze dat hier noemen. Niet veel breder als 5, 6 meter en zo’n 20 meter lang, roken doe je buiten op de stoep, uitzicht op de kruising met stoplichten en 24-uurs supermarkt (altijd wat te beleven, een auto die zomaar een wiel mist, soms een verzamelplaats voor politie voor ze ergens een inval doen). Het bier en alle ‘hard liquor’ is goedkoop. De locatie is Broadway, de ader van downtown Oakland. Ook Oaksterdam, een door een Nederlander beheerder ’school’ (annex bar) voor cannabisteelt is aan Broadway gevestigd, net zoals Amerika’s oudste in operatie zijnde newsstand (krantenkiosk, sinds 1907), de Paramount en Fox theaters met hun uitbundige neon verlichting en het oude-stijl Greyhound busstation. De vloer is een jaren ‘50 groen linoleum, de wc vloer heeft dit linoleum overleefd en is terug naar zijn oorsprong van beton en Archie (afkorting van Archibald, de hond -een boxer- van Dave) drinkt uit de fontein.

This entry was posted on zaterdag, december 13th, 2008 at %H:%M and is filed under On the road. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.