Het is 1 uur zaterdagnacht als Grizman aanslaat. Ik heb hem binnen gelaten en ben als laatste naar bed gegaan. Binnen een paar seconden sta ik naast de deur en laat hem uit. Ik sta naast hem in de kou op de houten vloer voor de hut. Het vriest zeven graden. Opnieuw slaan de coyotes van dichtbij aan. Ik zie ze niet maar Grizman laat met een oergegrom en geblaf horen dat hij aanwezig is. De andere honden in de cabin blijven stil. Kennelijk heerst in de bergen een andere natuur waar ”stads”-honden stil van worden. De coyotes zijn uit op klein wild en zijn vooral in een troep gevaarlijk voor honden. Een enkele coyote lokt een onervaren hond mee en vervolgens maakt de troep het karwei af. Het geluid dat ze maken klinkt als een hoog gehuil. Grizman heeft waarschijnlijk zijn naam te maken aan het oergegrom dat hij voortbrengt en is zijn hele leven al op de ranch actief. De coyotes blijven herrie maken maar druipen langzaam af. Die nacht slaapt Grizman buiten. Eigenlijk slaapt hij altijd buiten maar hij was met mij meegekomen en bij de houtkachel zou ik zelf ook niet vandaan willen.
Vrijdagmorgen heb ik afscheid genomen en sta op punt van vertrekken als Rod terugkomt. Het is dit weekend de Canadese thanksgiving day en Michelle gaat met een stel vrienden naar een ranch in de bergen. “Onmogelijk om met thanksgiving weg te gaan”. Het is niet moeilijk om me te overtuigen. Spullen van de motor en hup achter in de auto. In de avond arriveren we bij 70 Mile House. De Flying U Ranch bestaat uit een groot ranchhouse met een aantal houten hutten, een saloon en een was- en wc-hut. Een enkele hut heeft een eigen wc en douche. De ranch ligt afgelegen op zo’n 1.000 meter hoogte en bestrijkt een enorm oppervlakte. De ranchondernemning bestaat uit de verhuur van hutten, paarden en vooral het houden van veel koeien. Voor beginners zoals ik is dat altijd een bijna bejaard paard dat hier zijn dagen slijt, maar draven en galop hoort daar wel bij. Gezamenlijk ontbijt en diner, kampvuur en zoek het vooral ook zelf uit maakt dit een geweldige ervaring midden in de bergen tussen bossen, prairies en veel meren.
Het vriest vrijdag als we aankomen bij een inmens houtvuur. De volgende morgen is alles wit van de rijp. Bij de general store koop ik een ‘long john’ (lange onderbroek en erg wit) voor 7 dollar. In de middag valt de eerste sneeuw als ik voor het eerst van mijn leven met een paard de trails en heuvels achter de ranch in ga. Een paar instructies vooraf en dan op pad. In de avond speelt in de gezamenlijke ruimte een plaatselijke band covers, dansen maar (helaas) geen line dancing. Zondag is het echter prachtig weer waardoor de sneeuw alweer snel is verdwenen. Paardrijden gaat me aardig af, maar wat het vooral geweldig maakt is de natuur. Dwars door de bossen, over de heuvels langs meertjes met vrijwel altijd besneeuwde bergtoppen als achtergrond. Het is hier stil en om hier door heen te kruisen met alleen een paard is dat een geweldige ervaring, God’s country. De bomen zijn volop in herfstkleuren getooid. Zondagavond is het dan thanksgiving diner. Dat bestaat uit kalkoen, spruiten, aardappelpuree, cranberries en pompoen. Kalkoen omdat door de Indianen als eerste gezamenlijke maal aan de eerste migranten werd aangeboden.
Als ik met met wat mensen mijn route door Montana bespreek is snel duidelijk dat het daarvoor echt te laat in het jaar is. Sneeuw op duizend meter hoogte zegt genoeg. Mijn vervolg gaat dus toch via de kust van Washington State en Oregon naar San Francisco.
Hoi Jan Gerben,
Ik heb net je belevenissen gelzen. Paardrijden lijkt me leuk. Was je alleen oppad? Zo zie je wat meer van een land.
Heb je nu eindelijk Vancouver gedag gezegd, Sneeuw in de bergen zegt genoeg om je oorspronkelijke roue te gaan volgen. Lijkt me.
Die Ranch lijkt me een leuke ervaring. Daar had ik ook geen nee tegen gezegd. Waar ben je nu? En rijden er weer mensen met je mee. Je komt vast nog heel veel aardige mensen tegen.
Ik kijk vol spanning uit naar je volgende verslag.van je belevenisen.
En waar je dan weer bent. Als je bij LA Stanta Monica tegen komt. zie je waarschijnlijk het landgoed waar Bruce en Pati een tijdje gewoond hebben.
Goede reis.Rijdt voorzichtig
Groetjes van Ariena
Goed dat je weer vertrokken bent ,anders wordt je zo lui boy.Nu veel succes met je trip naar San Francisco.Kijk met vol goed moed naar je volgende verhaal.
Goede reis
Gr Harry en Diane
Schitterend je verhalen geniet van ieder verhaal en dat je zo verschrikkelijk geniet dat line dansen meende je toch niet stonden er niet een paar tafels om even lekker overheen te hollen o ja Yvon heeft de rybewijs gehaald zijn afgelopen weekend voor het eerst met zijn tweeen wezen rijden ging erg goed Nou gozzer geniet er van en veel goede en vooral veilige kilometers we kijken uit naar je volgende mail
Groetjes van Kees en Yvonne
Pas op voor de coyote.
Voor je het weet heeft hij je bij je ….
Hee fijne vent,
Het was er goed! Ik ben blij te horen dat je doorgegaan bent, hoop dat het je goed gaat. Ik blijf je volgen en wie weet kom ik je weer eens tegen. BC? NL? Haha, we zien wel!
http://centropedagogicocauca.com.co/index.php/es-co/personal/item/13-regreso-a-clases?start=50