Eindelijk na alle regen en kou is het zomer in Vancouver. De eerste avond giet het echter nog steeds als ik de motor vast maak aan een boom tegenover de House of Blues. Geen entree want de lokale helden houden hier hun nieuwe cd-presentatie. Via, via, maak ik daar kennis met Michelle en haar vriendenkring. De komende dagen zal ik met hen optrekken maar dat wist ik toen nog niet. Midden in de nacht verdwaal ik uiteraard in de stad en kom via de haven uiteindelijk weer bij m’n motel. Het is dan droog en helder en als ik over de Lions Gate brug rij (zo hoog en steil dat ik onvoorbereid in m’n derde versnelling net boven kom) heb ik uitzicht over een groot deel van de stad. Vancouver is omgeven door bergen, met heel veel hoogbouw uitgespreid in alle richtingen en in de nacht maakt dat vanaf de brug over de havenmonding een prachtig uitzicht.
De volgende dag haal ik m’n tweede ronde vaccinaties en ga daarna op zoek naar de Trev Deeley company, importeur voor Canada van H-D sinds 1973 en dealer sinds 1916. Leve de GPS, jammer dat ik een oud adres heb want ze zijn net verhuisd inclusief de permanente motortentoonstelling. Tien voor vijf ben ik binnen bij Terry, 71 jaar en historicus. Eigenlijk is de tentoonstelling tot vijf uur geopend maar al pratend wordt het zes uur voordat ik bij de dealer binnen ben. Met Terry spreek ik af dat ik later terug kom, er is nog zoveel te vertellen over de modellen die hij heeft staan. De dealer heeft mijn motor al gespot en eenmaal binnen wordt ik als een held ontvangen, foto’s worden gemaakt en met gratis t-shirt (alweer, in Juneau stuurt Barbara het gewoon naar huis als ik vertel dat ik op de motor niets meer mee kan nemen, service kent hier geen grenzen) maak ik kennis met de jongens van de techniek. Jawel, ze hebben gewoon 6 volt accu’s op voorraad (genuine H-D)! Uit de test op mijn accu blijkt dat 1 van de 3 cellen waarschijnlijk is beschadigd. Net zoals Keith in St George adviseren ze gewoon hiermee doorrijden en een nieuwe accu leeg meenemen, accuzuur kun je overal verkrijgen. Dat betekent dat ik ruimte moet maken in m’n tassen. Opnieuw maak ik een pakket om naar huis te sturen, in dit geval ruimen m’n laatste boeken, nieuwe t-shirts en wat klein grut het veld om plaats te maken voor de accu. Als ik weg wil rijden word ik tegen gehouden door Mike en Nick, uiteraard willen ze alles weten over de roadtrip. Als ze horen dat ik via St George ben gekomen en bij Keith heb overnacht gaan ze helemaal uit hun dak want die kennen ze, ach ja, dat is hier slechts 750 km vandaan. Als ze in hun pick up wegrijden krijg ik met een grote grijns op hun gezicht nog een presentje, een vette joint want daar weet een Dutchie from Amsterdam vast wel raad mee …
Het weer is geweldig, zo’n 20 graden en die avond speelt Joe Bonamassa in de Commodore Ballroom, de plaatselijke Paradiso. Wat kan ik dan anders doen als blijven? Op Granville Street waar zowel de Commodore als de House of Blues zijn gevestigd, maak ik de motor vast aan een lantaarnpaal. Granville is de straat waar Sodom en Gomorra iedere avond en nacht live te zien valt. Hoeren en snoeren, dealen en gebruiken, vuige bars, hippe tenten, bedelaars, straatartiesten, jong en oud, minirok en vuilniszak. Door overmatig geweld van bendes maakt de politie veel foto’s en is de overmaat behoorlijk beteugeld vertellen insiders me. De motor staat recht tegenover de ingang en de vele security (‘nice bike’) houdt een oogje in het zeil. Als Joe Bonamassa om half elf op het podium verschijnt is hij op en top enthousiast en gaat in de overdrive, zijn nieuwe live-cd is binnen gekomen op nummer 1 in de Billboard blues top 100. Ieder nummer, stevig of rustig eindigt steevast in een Jimmie Hendrix-achtig gitaarorgasme. Mijn airfender heeft hier veel vrienden. Aan de bar kan ik mijn barbuurman slecht verstaan, vast een accent hier of daar vandaan. Uiteindelijk ontdek ik dat Iber geen voortanden meer heeft vanwege een bedrijfsongelukje. Hij is lange-afstands-trucker (Alaska tot aan zuiden VS) en is nu in het bomentransport. Dat zijn de giga trucks die me overal in British Colombia bergaf inhalen om zich vervolgens door mij bergop in te laten halen. Mijn bar buurtjes drinken -net zoals hier iedereen- veel bier met shooters tussendoor, de meest vreselijke mixen in borrelglazen zie ik voorbij komen die ze in 1 teug achterover slaan. Wow, no thanks, ik ben met de motor. Uiteraard kent de vreugde geen grenzen als ze horen waar ik vandaan kom en wat ik van plan ben. Na afloop zoeken ze me op en opnieuw een presentje, alweer een joint …, ‘for on the beach man’.
Overdag hang ik wat rond in de binnenstad haven. Links van me stijgen de watervliegtuigen op, rechts vertrekken de vele veerboten naar de eilanden, tussendoor komen en gaan helikopters en verder valt er volop ander waterverkeer te zien. Wat een stad. Met Michelle, familie en vrienden ga ik naar de Pacific National Exhibition, een giga festival met kermis, tentoonstellingen, eten & drinken en uiteraard muziek. Voor het eerst van m’n leven in een rollercoaster die volledig van hout is gemaakt, veels te hoog, steil en snel voor me, maar erg spectaculair.
Inmiddels ben ik ingetrokken bij Michelle en haar familie; vader Stan, dochter Kasia en soort herdershond Kina en kat Grouse. Leve de slaapbank. Het lijkt wel of alle stress en vermoeidheid van de afgelopen maanden uit m’n lijf komen, ik slaap al een paar dagen zo’n 12 uur vrijwel aaneen gesloten. Als ik dan toch wakker ben rij ik een rondje, doe wat onderhoud aan de motor en vermaak de buurt kids. Michelle heeft een huisje in wat ze hier noemen een cooperatie. In dit geval is dat een mini wijk met van die typische Canada huizen met veel hout en groen, een soort Wild West wijkje. Ondergronds is een eigen parkeergarage. De wijkraad bepaalt wie wel en niet deelneemt in de coop en dus hier woont. Het is kleinschalig in een grote stad. In dit deel van de stad wonen heel veel van oorsprong Aziaten uit vooral Korea en China. Winkels zijn veelal naast Engels ook in Aziatische karakters geletterd. Als ik naar de kapper ga lukt het de kapster niet om tussen al het gechiegel en krom Engels een gesprek te voeren. Ondanks alle sombere economische vooruitzichten van vooral Amerika is de economie hier booming. Overal en dat is werkelijk overal wordt personeel gezocht. In sommige winkels moet je echt zoeken naar personeel, restaurants hebben moeite om alle dagen open te kunnen zijn. Dat levert ook ‘prachtige’ momenten op. In de Canadian Tyre was ik op zoek naar een schuifmaat toen een Koreaan met zijn familie volledig uit z’n pan ging: ‘I am waiting for an houl in Canadian Tyl where is managel’ en dat 25 keer luidkeels achter elkaar.
In de avond als ik niet rondhang in de Commodore of House of blues, zit ik aan m’n ‘eigen’ plek aan de familietafel. Michelle is hier geboren maar van origine Pools en als haar vader vertelt over vroeger en zijn vele ‘baantjes’ in de VS en Canada lijkt het wel een ‘comedy’. Stan (of wel Stanley of wel Stanislaus) kan nogal geanimeerd vertellen. Zoals over zijn werk als begrafenisondernemer in de Italiaanse wijk van Toronto en omstreken. Vooral die over de mafia begrafenissen zijn geweldig. Mijn favoriet zijn echter de verhalen over zijn tijd als taxichauffeur in het diepe zuiden van de VS. Zoals over de tijd dat hij ingehuurd werd door tv-dominees om stad en land af te reizen. Hoe deze ‘dominees’ bedelaars en daklozen als acteurs inhuren om tijdens de zondag shows wonderbaarlijk te genezen. Over de teksten waarmee geld wordt ingezameld. ‘het kwaad is in ons’, ‘het kwaad zit ook in jou’, ‘het kwaad zit in je broekzak en daar kun je van verlost worden’, ‘leeg je portemonnaie en verlos je van het kwaad’. Hij imiteert daarbij dat typische zuidelijke accent, ik kan er geen genoeg van krijgen. Op andere avonden is het BBQ met de buurt (mijn Johnny Cash karaoke vind ik vooral zelf geweldig) of op pad met Michelle en haar vrienden, ik word werkelijk overal mee naartoe gesleept. Ik kan het best met hen vinden en zij met mij, veelal werken ze in de geestelijke gezondheidszorg …
De komende dagen blijf ik nog in Vancouver. De vervolgroute krijgt wellicht een aanpassing. In het weekend van 3 oktober is de Smoke Out West in Arizona. Dat is een rally georganiseerd door The Horse, het motormagazine dat helemaal gevuld is met eigenbouw choppers en daarmee veel flatheads, knuckleheads, panheads & shovelheads. Ben eigenlijk wel benieuwd hoe het op zo’n rally er aan toe gaat. Dat betekent echter dat ik via de US 93 door Montana (Rocky Mountains), Idaho en Nevada (Bonneville speedway! maar vooral woestijn) naar Cottonwood (Arizona) zal reizen in plaats van de westkust. Daarna San Francisco en weer verder naar het zuiden. Ben er nog niet uit.
Hallo Jan Gerben,
Ik heb je belevenissen met belangstelling gelezen. Vancouver is dus ook een stad met veel gevaren. Jouw kennende sloeg je die joints af.
Ik dacht dat Bruce ooit in the Ballroom opgetreden heeft. Zoals je weetheb ik eenaardiege bult bootlegs. Maar, nee, Toronto een aantal keren.
Dat verhaal van Stan doet me denken aan , Douglas Springsteen, Bruce’s vader. Die heeft ook heel veel baantje gehad. Buschuaffeur, (Does this bus stop..) Taxichauuffeur, gevanisbewqarder, fabrieksarbeider (Factory), en nog veel meer.
Je ontmoet wel heel veel aardige mensen. Aan hulp heb je geen gebrek. Heeft de motor de krant al gehaald? Pas op, dat je niet in de wereld pers komt. Is hij zeldzaam? In het 105 jarig bestaan van H en D zijn er vast modellen gesneuveld in de strijd.
Ik heb ook wat gedaan, In de strijd tegen de Win Antivirus, die bleef vragen om te scannen, ja dag, dat kost geld. Start ik met SAFARI de sartpagina.nl. Ik heb de Exploier uitgeschakeld. Zodra mijn monteur Ron komt, zet hij hem er weer op. IK hoop dat het via hulp op afstand kan,
Ik maak het niet al te laat, Straks komt mijn niewe huisgenoot, En kan de opvoeding beginnen.
Lees je mail even, Dan weet je waar ik het over heb. Dat krijgt nog een vervolg.
Jan Gerben, ik ga zo zoetjes aan naa bed, Het is midden in de nacht, 10 voor 2. Ik ga maar niet ‘Dancing to Quatre to three”‘
Groetjes Ariena
He JG
Leuk voor dat het beter weer is geworden maar wel insmeren he
Gisteren avond nog over je gehad waar je stukje bleef,gezellig met de jongens wat gedronken helaas niet naar Bonamassa geluisterd(bofkont)
En niet te veel gaan roken he
het gaat je goed man ,spreek je latuh
Gr
Harry
Life’s a rollercoaster that we all ride.
Hallo J.G.
deze hele trip wordt een soort two wheels good verhaal, zo’n oud ding opent blijkbaar vele deuren. Nu had ik uit Brucie’s teksten al wel begrepen dat je zonder wheels niet ver komt, ik merk uit jouw verhalen wel dat (veel meer dan bij ons) alles wat rijd bij hun culturele erfgoed hoort maar ja het is niet voor niets “de nieuwe wereld”. Hoewel wij als het Sodom en Gomorra van Europa worden gezien lijkt het erop dat je daar makkelijker aan een jointje komt en tussen de hoeren dan hier en natuurlijk sla je beide af ha ha. Geweldig trouwens om met jou aan de eettafel de levensverhalen van al die mensen te lezen.
Ooit schreef Paddy Mcaloon van Prefab Sprout een nummer over Bruce Sprinsteen, een stukje tekst hiervan (ik ben altijd wat muziek betreft wat engelser georienteerd geweest).
Brucie dreams life’s a highway
Too many roads bypass my way
Or they never begin
Innocence coming to grief,
at the hands of life’s stinkin’ car thief
That’s my concept of sin.
Does heaven wait all heavenly over the next horizon?
But look at us now (quit driving)
Some things hurt more, much more than cars and girls.
Drive safely,
groet Ary.
He Gerrit ,
Goed te lezen dat die ouwe rammelbak het nog uithoud.
Heb je nog beeren in Canada gezien of waren ze bang je ?
House of Blues is dat een keten zoals in New Orleans , meer vergelijkbaar met
HardRock Cafe of een solo geval .
Ik heb nog niets gelezen over muziekwinkels of komt dat nog ?
So far , so good .
Op naar Seattle zou ik zeggen ; Rock ‘n Roll .
Hou ‘m stijf .
Groet ,
Cor
Hallo JG
T’is of ik weer in een boek van Ted Simon zit, je schrijf stijl is reuze,
ja wat ons betreft te weinig natuurlijk. Dat komt wel goed bij je boek.
Hoe vergaat het met je motorblok,olie gebruik/lekkage, Zijn die jerrycans al leeg?
Die slaap komt toch niet door de ontspanning met Michelle.
we zijn benieuwd of je route nog verlegd, but anyway the wind blows
altijd goed.
Zetors never die, like Libs
Greetings de Holletjes
Ha die JG,
Ook wij genieten van je “travel story’s” en kijken telkens uit naar een nieuw bericht van je.
1 Ding is duidelijk, aan aandacht komt een Dutchie op Old Iron niets te kort.
Het ga je goed, blijf vooral je website vullen en om in je gedichtenstraatje te blijven:
Music, gas, oil and a raincoat
Keeps JG on the road.
Karel an Cilla
Jan Gerben:
Bedankt voor de kaarten. Via Anne worden we op de hoogte gehouden van je belevenissen en ook regelmatig print Gesina je verhalen voor ons uit. We zijn inmiddels voor de tweede keer overgrootouder geworden, dit keer van een dochter van Joyce en Patrick. Een meisje met de naam Sterre. Probeer je tocht maar te volbrengen, je doet trouwens wel lang over zo’n klein stukje op de kaart tot nu toe.
Liefs Lenie en J.P.
Hey JG,
Joe Bonamassa, doe maar !!!!!!!!!! Zijn terug uit Faak, hebben het weer geweldig en nog nooit zulk mooi weer gehad, 14 dagen lang droog en zomerse temperaturen! Dus niet achter een sneeuwschuiver aan, haha!
Heidi bar doet de groeten terug en Marcus heeft weinig nieuws laten zien! jammer ! Wij genieten van je verhalen, zorg dat je lekker zo druk bezig blijft en genoeg stof verzamelt om ons met je avonturen te blijven vermaken ! liefs Mnika en Jack
Hoi Jan-Gerben
Ik had al ‘n paar keer op je site gekeken maar zag geen nieuwe
berichten. toch maar even nagevraagd in het praathuis bij Ton maar de uitspraak geen bericht goed bericht bleek weer te kloppen.
Maar wat ik zoal in dit laatste bericht lees snap ik niet dat je uberhaupt nog tijd vind om die berichten te schrijven
tussen slapen en avonturen beleven geweldig
Maar even tussen haakjes die 12uur slaap is voor jou toch niet zo ongewoon sorry moest je even plagen
Ik zat nog even na te denken over ons gesprek net voor dat je wegging.
Toen wist je nog niet waarom je deze trip ging maken en ook niet waarom je de Liberator nam en geen nieuwe fiets nou als ik de verhalen lees heb je de goeie beslissing genomen.
Geweldige leuke reacties en ontmoetingen dat was met ‘n nieuwe fiets waarschijnlijk niet gebeurd.
Nou beleef nog maar wat leuke avonturen komen wij tenminste de herfstdagen door.
Tot slot nog ‘n vraagje je laat je toch niet te veel op houden door meisjes met blauw haar en blonde ogen want je moet nog ‘n aardig stukkie.
have fun drive save groetjes John uit ‘n stormachtig Moordrecht
Nou nou, wat een verhalen, heb een tijdje niet op je side gekeken, en sla zowat stijl achterover. Echt te gek wat je allemaal meemaakt, en je begint ook een motorfietsmonteur te worden,leuk als je terug bent en niet meer kan wennen in het Ley, Hasta la pasta! P.s hier is het zeer saai, maar wel goed weer. Doeiiiiiiiiiiiiiiiiii Jolanda.
The best part about it is that Blue – Host still gives you the same level of service even at this discounted rate.
A dedicated rented machine can be rented for operating complex
web applications and for the multiple sites interconnected to your business.
Elements such as text, graphics, images, font sizes and colors are used in designing and producing pages for a web site.
免税 ストライダ 折りたたみ自転車 LT-PASTEL （MUSTARD）【小径車】 新品
豊富な,人気 【S12】イーグルレア 17年 シングルバレル (並行)次回入荷は未定となっております。 経典,送料無料
Hi there, how’s it going? Just shared this post with a colleague, we had a
good laugh.Touche. Great arguments. Keep up the good spirit.
Sie können könnte definitiv sicherlich sehen Sie Ihre Begeisterung Fähigkeiten in der Arbeit Sie schreiben. Die Welt hofft auf mehr noch mehr leidenschaftliche Schriftsteller wie Sie, die nicht sind nicht Angst, zu sagen, wie sie glauben. Ihr Herz | Immer Folge nach zu gehen.