Het is zeven uur zondagmorgen en naast me op een mat ligt Juliet. Nat van het zweet. Strak joggingbroekje en singlet omhullen een prachtig lijf, ik kan m’n ogen er niet vanaf houden, ondanks dat ik nog geen lenzen in m’n ogen heb, het is vroeg. De yoga leraar, Carl, houdt een fors tempo aan (‘flow yoga’, het lijkt wel kung fu), vanuit de meest onmogelijke posities ga ik naar de volgende houding, maar Carl is lastig te volgen en dus kijk ik de kunst af van m’n buurvrouw op de mat. Na afloop na zo’n twee uur bezig te zijn geweest verontschuldig ik me voor mijn ongegeneerd kijken. “Dankjewel voor het voorbeeld in een prachtig lijf”. Ze kijkt me aan en zegt; “fijn dat ik je kon helpen’ en lacht hartgrondig. Het is een prachtige dag.
